نوروز هست و حال و هوای بهاری کل ایران رو فرا گرفته، به شخصه چندین سال هست که ایام نوروز از هوای خوب و خلوتی تهران استفاده میکنم و معمولاً ایام دیگه ای از سال به سفر میپردازم. در این ایام بخاطر وضعیت جغرافیایی کشورمون بعضی از بخش های شمالی سیل و برف فرا گرفته و بخش هایی از جنوب بخاطر گرمای شدید برای بسیاری از هموطنان غیر بومی اون مناطق خیلی قابل بهره بردن نیست
در رابطه با نرخ گذاری محصولات، بخصوص محصولات دولتی اون هم توی این شرایط اقتصادی باید به درآمد کل و توان مصرف کنندگان توجه ویژه ای کرد، یکی از بهترین فرصت ها در راستای مالیات بر ثروتمندان که میزان مصرف رو هم تحت تاثیر قرار نمیده و کیفیت زندگی مصرف کنندگانش (ثروتمندان) رو تحت تاثیر قرار نمیده بنزین سوپر هست.
هو الحی،
چند وقتی هست به کالبد شکافی یکی از استرس های روزانم میپردازم، استرسی که موقع رانندگی ذهنم رو مشغول میکنه و اون هم تصادف با خودرو های لوکس هست؛ خودروهایی با توانایی مانور بالا و سرعت بسیار زیاد که اگر رانندش جوان باشه احتمال زیاد در حال ویراژ دادن هست.
قبلا با یه پژویی که در حال ویراژ دادن بود تصادف کردم، طرف لایی کشید و زد به جلوییم (که دیگه شده دو تا جلوییم) و من هم زدم به پژو، اما طبق قانون کسی که از پشت میزنه مقصر هست. نمیدونم که این قانون نسخه برداری از قانون های غربی هست که معمولاً نصفه بومی سازی میشه یا به ذهن قانون گذارای خودمون رسیده.
یعنی کافی هست یه نفر برای اینکه یه نفر رو اذیت کنه بره جلوش و دنده عقب بزنه به کسی که بدش رو میخواد! (مثل کاری که مل گیبسون تو فیلم لبه تاریکی انجام داد) یا وقتی یه نفر لایی بکشه و حادثه ای مشابه اتفاقی که در بالا تعریف کردم بیافته و بد تر از همه اینکه با یک ماشین لوکس هم تصادف کنیم؛ اونوقت هست که ممکن هست کل ماشین ما ارزش کمتری از خسارت وارد اومده داشته باشه و چند سال از زندگیمون سوخت بره.
بعدا به مسائل دیگه ای در رابطه با قوانین راهنمایی و رانندگی، مسائل مربوط به بیمه و گمرک میپردازم اما الان هدفم بررسی بخش دیگه ی ماجرا هست:
